– Volkswagen heeft gesjoemeld.
– Wie zeg je?
– Volkswagen.
– Wat heeft die gedaan?
– Gesjoemeld.
– Nou en?
– Dat is strafbaar.
– Meen je dat?
– Vind jij dan van niet?
– Mmwa… waarom ben je ineens zo selectief in je verontwaardiging?
– Hoezo? Ik selectief? Het is toch schandalig zoals VW de zaak heeft bedonderd? Het heeft de Nederlandse staat miljarden gekost, het heeft het milieu ernstige schade toegebracht en tienduizenden consumenten zitten met een onverkoopbaar tweedehands product.
– Maar wat je nu allemaal opnoemt, dat is toch niks bijzonders? Dat is toch aan de orde van de dag? Dat is de status quo, dat is waar jij en ik mee zijn grootgebracht, dat is wij de normale gang van zaken zijn gaan noemen.
– Wat VW heeft gedaan is ongekend. Het is abnormaal. Natuurlijk, we weten allang dat de testresultaten niet sporen met de praktijk. We weten dat testresultaten worden verkregen op afgesloten circuits, zonder stoplichten, zonder medeweggebruikers, zonder obstakels. We weten dat in testauto’s de ramen zijn afgeplakt, dat de radioantenne is verwijderd, dat de lichten en de airco uit staan, dat er niet wordt geremd en geen richtingaanwijzers worden gebruikt. Dat zouden wijzelf ook doen, zeg nou zelf. Maar nu loopt het de spuigaten uit.
– Dat kan helemaal niet. Die spuigaten zijn ook afgeplakt.
– …?
– Grapje. Moet kunnen. Ga door. Je zei dat het de spuigaten uitloopt. Wat bedoel je daarmee?
– VW heeft geheime software ontwikkeld die de testresultaten oppimpen en een sexy uitstraling geven.
– Ik zie het probleem niet. Dat is toch niks nieuws? Als een doorsnee school de onderwijsinspectie op bezoek krijgt, worden de zaken toch ook mooier voorgesteld? Als jij of ik bij de koning op bezoek gaan kopen we toch ook eerst een nieuw kostuum? En moet je eens kijken wanneer diezelfde koning bij jou op bezoek komt … dan schenk jij de koffieroom toch uit een zilveren kannetje dat je even bij de buurvrouw hebt geleend?
– Met jou kan ik niet praten. Jij wil alles op zijn beloop laten.
– Ik dacht het niet. Ik zie alleen geen reden om de staf uitsluitend over VW te breken. Jij praat over miljarden schade voor de Nederlandse staat. Ik zet die schadepost naast de miljarden die wij spenderen aan bommen op vreemde landen en aan Playmobil-trainingen van politie-agenten die wegvluchten zodra het menens wordt. Ik heb niets tegen die agenten maar wel iets tegen mijn landgenoten die niet zien dat het om weggegooid geld gaat. En ik zeg ook niks over de miljarden die onze rijke medemens via buitenlandse rekeningen aan onze fiscus onttrekt.
– Dat is heel wat anders.
– Ik vind van niet. En had jij het ook niet over milieuschade? Zeker, de activiteiten van VW zijn beslist niet milieuvriendelijk te noemen. Maar zag ik jou vorige week niet met een nieuwe videocamera?
– Klopt. Wat is daar mis mee?
– De accu van je vorige camera, past die op je nieuwe? Nee hè. En je oplader, kun je die nog gebruiken? Geef maar geen antwoord. Ik weet het wel. En de montage-software die je altijd gebruikte, werkt die ook bij je nieuwe camera? Laat maar, ik ken het antwoord al. Maar ik beschuldig je niet, hoor. Zelf heb ik ook een nieuwe camera en ik maak ook wel eens een autoritje waar ik ook wel op de fiets had kunnen klimmen. Weet je wat het is?
– Geen idee.
– We moeten VW eigenlijk dankbaar zijn voor het feit dat het bedrijf ons weer eens met de neus op de feiten drukt. We leven in een wereld waarin misleiding en bedrog de normale gang van zaken is. Wat Diederik Stapel is voor de psychologie, is VW voor de auto-industrie.
– Met jou kan ik niet praten. Jij bent niet goed bij je hoofd.
– Weet je wat? We nemen een borreltje op de goede afloop. En dan hebben we een goed gesprek over de gevaren van alcohol.