170913 wespentaille

De voor de nazomer van 2017 voorspelde wespenplaag is uitgebleven maar als je de krant mag geloven zwerven er momenteel in sommige gebieden wel ongebruikelijk veel hoornaars rond. Dus geen gewone wesp maar wel de Goliath van deze diersoort. Zoals wel vaker het geval met reuzen: als je ze met rust laat heb je er geen kind aan. Maar voelen ze zich bedreigd dan gaan ze massaal over tot de aanval. Hun steken zijn uitermate pijnlijk maar gelukkig minder giftig dan die van de gewone wesp. (meer…)

170906 de zeis van magere hein

Heel even dacht ik dat er een mini-schorpioen voor mijn voeten liep. Een zwarte langwerpige kever van een centimeter of drie met een vervaarlijk omhoog gekruld achterlijf. En heel even flitste de gedachte door mij heen dat ik mogelijk tegen een unieke waarneming was aangelopen. (meer…)

170811 Vliegend hert

De mannetjes zien er levensgevaarlijk uit met hun enorme gewei. Meer dan 8 centimeter lang kunnen ze worden, de kevers die vliegende herten worden genoemd. Maar het zijn dus geen herten en het gewei is ook geen gewei maar een stel geamplificeerde kaken. Die kaken zijn letterlijk uit hun krachten gegroeid want mannetjes kunnen er niet mee bijten. Daar hebben ze de vrouwtjes voor nodig. (meer…)

170808 pimpelmees

Nu dacht ik toch dat de pimpelmees een prominente plaats zou hebben in het boekje ‘Kijk op vogels – In de tuin’. Niet dus. Zestien vogels beschrijven Marjolein Bastin en Nico de Haan maar de pimpel is daar niet bij. Ook niet andere mezensoorten zoals de kool-, de staart- en de zwarte mees. En ik mis ook mus, winterkoninkje, matkop, grote bonte specht en boomklever en –kruiper. Wat voor tuin heeft die Nico, onze grote leider in ornithologische kwesties, eigenlijk? (meer…)

170725 met de kennis van nu

Mijn oom die psychiater is

(wat altijd mooi voor later is)

herschreef – naar ik heb vernomen –

nadat hij tante had gekieteld

zijn levenswerk, getiteld:

De ouderdom en zijn prodromen

 

170724 Raak

 “Met teksten is iets raadselachtigs aan de hand. Je hebt zaken als timing, uitvergroting, de toevoeging die alles in een ander licht zet, maar het is lastig te voorspellen wanneer iets werkt. Als tekstschrijver probeer je maar wat. Negen van de tien keer is het niks of hooguit aardig, bij de tiende keer kan het ineens helemaal raak zijn.”

Dat is niet mijn tekst maar die van cabaretier Erik van Muiswinkel in een interview in Onze Taal, 2017 – 5.

Nu heeft Van Muiswinkel (mooie naam trouwens) het waarschijnlijk vooral over gesproken teksten maar mijns inziens geldt het citaat ook voor geschreven zinnen. In ieder geval voedt het mijn optimisme.

 

 

170719 twijfel

Nu ben ik net terug van vakantie en meteen slaat de twijfel al weer toe. Moet ik dat voordeeltje van maar liefst 30 euro nu laten lopen of zal ik er toch op ingaan? Een schoenenrek van 49,95 voor 19,95, je bent gek als je die kans voorbij laat gaan. Of niet soms? (meer…)

170504 Een goudmijn voor de Volkskrant

Als mijn landelijk dagblad niet wordt bezorgd, dien ik daarover een klacht in. De krant haast zich dan om mijn abonnement met 1 dag te verlengen. Maar dat wil ik niet. Ik wil die krant hebben want ik wil ‘m lezen. (meer…)

TAFEREEL 3

Het laatste oordeel is een musical over ambities. Kleine ambities, grote ambities? Wie zijn wij om dat te bepalen?
(meer…)

170429 Zeearend

Erg fraai zijn de beelden niet. En kort bovendien.

Maar ja, het valt niet mee om te filmen door het raam van een busje. En al helemaal niet wanneer de andere passagiers zich verdringen voor de andere ramen.

Maar goed, het is wel een zeearend! in Finland, in 2016.

 

 180727 (vervolg)

Erg fraai zijn de beelden niet, schreef ik hierboven. Maar soms is het beeld zo boeiend dat je de onvolkomenheden op de koop toeneemt. Want het broedende stel zeearenden in het Hunzedal was (terecht) voor fotografen en filmers in een brede straal ontoegankelijk gemaakt door verkeersmaatregelen en andere belemmeringen. Gelukkig bleven die vogels vliegen zodat er met wat geluk toch opnamen mogelijk waren.

Zoals de beelden die ik maakte op 1 april 2018 op een koude en vooral winderige dijk bij de haven van Noordlaren. De geschatte afstand was meer dan anderhalve kilometer en dat verklaart samen met de wind de kwaliteit. Inmiddels is het jong uitgevlogen en dat is schitterend vastgelegd door fotograaf Thijs Glastra. Foto plus winderige beelden zijn hier te bezichtigen.