Wie zoals ik in het noorden van Nederland woont, die kent het verschijnsel van culturele verwaarlozing. Muziekgezelschappen die steevast op mijn sponsoring kunnen rekenen, presenteren hun nieuwste CD op plaatsen waarvoor ik uren moet reizen. En onveranderlijk laat het openbaar vervoer na afloop van de presentatie verstek gaan. Ook charitatieve instellingen of verwante organisaties die ik met liefde mijn geld toestuur, vieren hun lustrum-festiviteiten op voor mij onbereikbare locaties.
Het aantal briefjes waarin mijn beklag doe over deze gang van zaken is legio. Meestal krijg ik geen enkele reactie. Zo ook bij de brief die ik in maart jongstleden naar de Uitgeverij Prometheus stuurde.
Beste Prometheus,
U maakt zich schuldig aan wangedrag.
Uw website geeft (via de knop Over ons) een flonkerende en wat mij betreft overtuigende uiteenzetting van uw visie op uitgeven en boekproductie. Vanzelfsprekend kon de paginagrote advertentie in NRC over de lezingen van uw succesauteur Maxim Februari mij niet ontgaan. De lovende aanprijzing van het Dagblad van het Noorden onderschrijf ik volledig en dus zoek ik naar een mogelijkheid om een van die lezingen bij te wonen.
Uw wangedrag is dit: u biedt mij niet die mogelijkheid. U verwaarloost het complete Noorden van Nederland.
U bent overigens niet de enige. Maar kom op, onze treinverbindingen zijn goed, we hebben hier en daar een paar boekwinkels en met onze restauratieve voorzieningen loopt het ook wel los.
Met vriendelijke groet,
Wim Bender