Nietsontziende piraten zijn het. Ze stelen als raven, niet alleen van collega’s (visdiefjes en zo) maar ook binnen hun eigen beroepsgroep. Ik bedoel maar, het zijn soms net mensen. Maar dat stampvoeten is onweerstaanbaar amusant. Al trappelend achteruit lopen met een scherpe blik op wat ze naar de oppervlakte hebben gelokt, dat zie ik mensen niet zo gauw doen.
En er is een spectaculaire overgang van zomerkleed naar winterkleed. In het broedseizoen een donkerbruine kop die in de herfst verschrompelt (de kleur, niet de kop) tot een donker vlekje dat veel weg heeft van een koptelefoon. Dus toch weer net een mens.
De beelden zijn gemaakt langs de oprit naar het bezoekerscentrum van Het Groninger Landschap (stad Groningen) en vanuit de vogelkijkhut Skrins in Hinnaard.