Anne Branbergen schreef in haar necrologie* over de onlangs overleden Italiaanse zangeres Milva: “Toen Milva op een zomeravond in juni 1997 in netkousen en een zwart satijnen body een touwladder beklom in het Theater Grec (…) was zij bijna 58. Soms besef je pas jaren later waar je getuige van ben geweest. Dat moment is nu, nu ik zelf bijna 57 ben (…).”
Een raadselachtige leeftijdsaanduiding. Ik ken mensen die een paar angstige jaren 29 zijn en mensen van 79 die trots vermelden dat zij bijna 80 zijn of zelfs in hun 80e jaar. Maar wat is de reden voor het dubbele “bijna”-gebruik van Anne Branbergen?
Ik kan er maar één verzinnen: Anne is een broodschrijver die per woord wordt betaald.
* (DE GROENE AMSTERDAMMER 13 mei 2021)