Als je wilt weten wat de overeenkomst is tussen een wethouder uit Godlinze, een minister van Sociale Zaken & Werkgelegenheid en een Zumba-lerares uut Stad dan moet je de NRC van maandag 12 april 2021 er even op naslaan. Het gaat om drie stukken op pagina 19 en 20.
Marjoleine de Vos beschrijft onder de titel ‘Bestuurders en hun pseudowerkelijkheid’ het verdwijnen van een schelpenpaadje tussen Godlinze en Leermens. Bulldozers hebben dit lieflijke paadje veranderd in een betonnen pad van anderhalve meter breed. Andere schelpenpaadjes hebben of zullen een soortgelijke verandering ondergaan. Waarom? Omdat er een landelijke richtlijn is verschenen die een ‘gesloten verharding’ dicteert. De Vos vraagt zich af of het gemeentebestuur ooit op dat paadje is geweest.
Het tweede stuk is van Frits Abraham, getiteld ‘Blijf niet te lang zitten’. We moet meer bewegen, vindt de minister en dat kan het beste via een speciale website. Abrahams citeert uitvoerig uit de website en dat doe ik dan weer via Abrahams. Je gaat naar een kick-off-bijeenkomst, je bekijkt factsheets, volgt een masterclass, opent een toolbox met een toolkit, doet een paar squats en lunge-oefeningen en maakt billenontspanningsbewegingen. Het hele departement doet dat dagelijks maar niet heus.
Janneke Weijermars voltooit het triptiek met het IKJE ‘Zumba’. Haar zumba-les onder leiding van de “vlotte, stadse juf Brenda” voltrekt zich momenteel online. In het nagesprek wijten enkele deelnemers hun onsoepele participatie aan de tuinarbeid van het weekend. Dan vraagt de dansjuf: “Maar wat voor oefeningen doen jullie dan eigenlijk in de tuin?”
Eigenlijk deugt de populaire titel van dit blogje niet. Er is wel sprake van macht (en de bijbehorende ondeugdelijke percepties) maar nauwelijks van tegenmacht. Losgezongen bestuurders zou een betere titel zijn geweest.