De arctische nudist die leidinggeeft aan het Forum voor Democratie en die niet voor het eerst in dit blog een piepklein podiumpje krijgt is toch wel een bijzondere man.
Ik las een boek dat hij samen met Arie Boomsma (je weet wel, die getatoeëerde Christen) heeft samengesteld om jonge Nederlanders in aanraking te brengen met klassieke muziek. Van Bach tot Bernstein is de welluidende titel en ook aan de binnenkant valt wel een en ander te genieten. Maar oh oh oh, wat is die man slordig. Hij speelt volgens eigen zeggen cello, hoorn en piano; dat moet ik dan maar op zijn blauwe ogen geloven. Maar op de volgende bladzijde zegt hij dat opnieuw en dat knabbelt toch een beetje aan de geloofwaardigheid.
Misschien heeft hij een slordige redacteur. Daar zijn inderdaad aanwijzingen voor. Het wemelt van de onnauwkeurig geformuleerde zinnen:
– Over zichzelf “Ik speelde strijkkwartet”. In een strijkkwartet waarschijnlijk.
– Over violisten “Ook hebben ze geregeld een vlek in hun nek”. Sommige violisten hebben een vlek, andere niet; dus je ziet geregeld een violist met een vlek. Die vlek zit trouwens niet in hun nek maar in hun hals. Behalve natuurlijk bij violisten die in een circus spelen. Maar het rijmt wel leuk, vlek in de nek.
– Over de Gran Partita “Een prachtig stuk voor houtblazers met orkest”. Nou nee. Het is voor 12 blazers plus een contrabas. Bij de blazers zijn 4 hoorns, de andere musici zijn inderdaad houtblazers.
“De vorm krijgt struktuur” en “De laatste castraatzanger stierf pas in 1922”, om nog maar een paar juweeltjes te noemen.
Allemaal haastig opgeschreven, net als die tweet over de Marokkaanse lastpakken die de dierbare vriendinnen van de schrijver hebben belaagd toen zij (die vriendinnen) in de trein hun tickets niet wilden tonen.
Slordig, zullen we maar zeggen.
In het interview met Margriet van der Linden (24 december 2019) spreekt hij over zijn overgrootvader. Die was goed in wiskunde (klopt) en goed in schaken (klopt). Hij werd op zijn twintigste hoogleraar in Delft (onjuist; wel vroeg maar pas op zijn 29ste) en hij versloeg de wereldkampioen Capablanca (onjuist; hij versloeg hem in een simultaanwedstrijd; toen Capablanca wereldkampioen werd was overgrootvader al overleden).
Weet je wat? Ik hou op over die arctische nudist, die boreale bloterik, die romantische uildeltuit, die naargeestige Narcissus. Ik betreur het dat een deel van mijn belastinggeld wordt gespendeerd aan het verdienmodel van deze opschepper. Maar alla, vooruit, enfin, mijn geld krijg ik er niet mee terug maar mijn tijd krijgt hij niet meer.
Tenminste, dat ga ik proberen.