Beschrijf de puberteit.
De medische docent die deze vraag op een schriftelijk tentamen stelde, had geen idee van en ook geen opvattingen over de kunst van het stellen van vragen.
Beschrijf de hechting van moeder en kind.
Die vraag stond er ook in. In een mondelinge situatie had het antwoord van de student wellicht tot verduidelijking van de bedoeling kunnen leiden maar hier werd een complete jaarklas het bos ingestuurd.
Het was geen prettige opdracht die ik van het bestuur van de faculteit kreeg om uit te zoeken hoe het kwam dat 96 procent van de jaarklas een onvoldoende had gekregen. Ik moest er een interessante conferentie voor laten lopen en een deel van mijn kerstvakantie aan opofferen.
De docent was nog maar kortgeleden benoemd, en hij had geen zin gehad in de training die aan nieuwe docenten werd aangeboden. Bovendien had hij zich vergist in de jaarklas voor wie het tentamen was bedoeld. Bijgevolg had hij zijn ondermaats geformuleerde vragen gebaseerd op een boek dat de klas niet had bestudeerd.
Het bestuur had vervolgens geen oren naar mijn adviezen die cirkelden rond het opnieuw tentamineren – schriftelijk of nog liever mondeling.
Besloten werd om iedereen een 6 te geven. Het ging per slot van rekening om een klein en onbelangrijk bijvakje en je kon best een goede arts worden zonder te zijn getest op kennis van de kinderpsychiatrie.