Welke sukkel haalt het toch in zijn hoofd om De onwaarschijnlijke reis van Harold Fry (het debuut van Rachel Joyce) op de titelpagina te voorzien van de tekst ‘ultieme feelgoodroman’ ? En welke spelbederver verzint de tekst ‘Een soort spirituele roadmovie, vol interessante ontmoetingen en bevrijdende inzichten’ ? Dat Libelle spreekt van een ‘grappig’ verhaal, nou ja, vooruit dan maar.
Maar een goed boek ga je toch niet spiritueel noemen of interessant en bevrijdend? En hoe zo, ultiem? Gadverdamme, armzalige stumpers. Nooit gehoord van Wittgenstein?