Om nou te zeggen dat het geluid van de meerkoet welluidend is, nou nee. Ik sluit niet uit dat andere meerkoeten er lieflijke klanken in ontdekken maar voor een gewoon mens is dat een brug te ver.
Onmiskenbaar, dat is de betere term. De meerkoet hoort tot de orde van de kabaalmakers (volgens Nico de Haan in zijn boek De virtuoze vogelzanggids). Wat ik zei: onmiskenbaar.
Eigenlijk zou ik ook iets lelijks willen zeggen over het uiterlijk van de meerkoet-kuikens, maar ja, dat doe je bij mensen-baby’s ook niet. Dus vooruit, wat zijn dat toch schattige jonkies met hun rode stekel-kop.
En nu ik toch aan het loftuiten ben begonnen: meerkoeten zijn radicale opvoeders. Als een jong voor zijn beurt om voedsel bedelt door luid gekrijs of agressie jegens broertjes of zusjes, dan “grijpt de oudervogel het beet en schudt het stevig door elkaar om het af te straffen”. Aldus David Attenborough in Over vogels (blz. 264).
Verder is de meerkoet hoogst fotogeniek. Dat komt natuurlijk door zijn karakteristieke silhouet en niet te vergeten door die witte streep die moeder natuur met een dikke kwast trefzeker op zijn kop heeft gepenseeld.
Afijn, veel van het bovenstaande wordt geïllustreerd in het filmpje. De beelden zijn uit 2021 en 2022 en zijn geschoten in de Noordelijke provincies.
Overigens, dat de meerkoet op het punt van huisvesting een toonbeeld van sustainability is heb ik vier jaar geleden al eens beschreven. Dit is de link.