Heel even dacht ik een klein uitgevallen scholekster te zien. Hij scharrelde in een platte bak met visafval in de haven van Lauwersoog. Maar van dichtbij was het natuurlijk een steenloper, en hij was niet alleen. Op het stenige stuk tussen kade en klotsend water zaten er een stuk of dertig dicht bij elkaar. Zochten ze warmte bij elkaar in de vrieskou? Of zijn dat naïeve antropomorfe vragen?
Hoe dan ook, ze zaten daar mooi te wezen in hun grijsbruine winterkleed en ze bleken heel benaderbaar.
In de zomer is het verenkleed op de rug veel bonter met rood en zwart en wit en een kop die zwart-wit is getekend. Om dat waar te nemen moet je overigens wel naar Noord-Europa waar zich het broedseizoen voltrekt.
Tijdens de broed wisselen vrouwtjes en mannetjes elkaar af, met een bijzondere afloop. Nog voor het uitkomen van het eerste ei houdt het vrouwtje het voor gezien en staat het mannetje er alleen voor.
Dat schreef ik in mijn blog van 12 februari 2018. Maar nu heb ik nieuwe beelden met onder andere dat bonte zomerkleed (waarvan ik destijds ten onrechte dacht dat je ervoor naar Noord-Europa zou moeten gaan). Gewoon op een mooie dag in mei vanaf de Waddentribune. En natuurlijk ook te zien in de onvolprezen haven van Lauwersoog.
Foerageren, badderen en groepsgewijs wachten op eb, ziedaar de core business van de steenlopers in dit filmpje.