Rep en roer vaart door Nederland. Een fraai-gelokte presentator van een goed-bekeken televisieprogramma blijkt achter de schermen een dictator van formaat te zijn of te zijn geweest. Tientallen slachtoffers zou hij hebben gemaakt.
De wereld draait door, zo heet het programma in kwestie. Het heeft vijftien jaar met succes gelopen en daarvan heb ik alleen van het laatste jaar sommige afleveringen gezien. Waarom heb ik maar zo weinig gekeken?
Een presentator wiens opwinding mij vooral farmacologisch geïnduceerd leek, altijd dezelfde vriendjes, altijd dezelfde BN-ers, altijd de verdenking van commerciële verstrengelingen, en altijd hetzelfde gelikte format. Dat was en is aan mij niet besteed. Dat anderen daar anders over denken was mij uiteraard bekend. NRC beschreef het als volgt:
“Vijftien jaar lang was DWDD een invloedrijk programma dat in grote mate bepaalde waar het gesprek in huiskamer, openbaar vervoer of kantoor over ging. Cultureel en politiek was het programma beeldbepalend.” (Commentaar NRC 26 november 2022)
Mijn vrijwillige outsider-schap werd uiteraard vaak hoofdschuddend bekritiseerd door verstandige vrienden en collega’s. Ik nam daarom zo nu en dan een steekproef om te checken of ik mij niet deerlijk vergiste maar het leidde bij mij niet tot aanpassing aan de gewone wereld. En bovendien was er op dat uur altijd het regionale nieuwsprogramma dat mij bijpraatte over die andere belangrijke zaken (aardbevingen en zo).
En dan is er nu dus nationale opwinding met deprimerende artikelen (terzijde – wat hebben wij toch ontzettend veel media). Eva Paapst (13) van het DVHN Jongerenpanel slaat wat mij betreft een spijker op de kop: “Ik kan niet geloven dat een volwassen man, van wel 62 jaar oud, zich kan gedragen als een klein verwend kind die met zijn voet stampt tot hij zijn zin krijgt. Dat vind ik zo onprofessioneel.” (Dagblad van het Noorden, 28 november 2022).
Ik voorspel Eva een grote toekomst. Alleen moet zij nog wel even ‘kind die’ verbeteren in ‘kind dat’.