In NRC van 30 augustus 2022 doet Ellen Deckwitz in haar column verslag van een ontmoeting met een meisje dat zojuist haar studie Nederlands heeft voltooid. Deckwitz veronderstelt dat zij nu wel voor de klas zal gaan staan maar daarmee slaat ze de plank behoorlijk mis.
Het meisje moet er niet aan denken. Onderbetaald, te grote klassen, werkdruk … afijn het bekende deuntje. En natuurlijk een overheid die die geen benul heeft van de betekenis van taalbeheersing, leesvaardigheid, van Nederlands als cultureel erfgoed. Het zal allemaal wel maar met die argumenten krijg je haar niet voor de klas.
Waarmee dan wel, vraagt Deckwitz. Daar heeft de afgestudeerde een helder antwoord op.
“”De overheid kan beginnen met alle neerlandici die het onderwijs ingaan hun studieschuld kwijt te schelden. Zodat wij zien dat ze bereid zijn om het beleid op ieder niveau aan te passen. Dan praten wel wel verder.””
Dit lijkt mij een bruikbaar advies. En het is spotgoedkoop. Ik zou zeggen: Draal niet, Markt Rutte. Meteen doen.
PS
[1] Het staat een beetje raar, die dubbele dubbele aanhalingstekens. Maar ik citeer een tekst die al van aanhalingstekens was voorzien. Zodoende.
[2] Markt Rutte is geen verschrijving.