De onbegrijpelijke onbeschaamdheid waarmee passerende weggebruikers de privacy van slachtoffers van ongelukken in de ruif van de digitale media te grabbel gooien wordt druk bediscussieerd.
Alom wordt gewezen op de beschikbaarheid van mobieltjes en dashcams, en op de gegroeide gewoonte om ieder incident, iedere oprisping en iedere scheet via de sociale media te ‘delen’.
Dat zal allemaal wel. Maar ik mis één ding. Ver voor het in gebruik raken van het inmiddels danig geïnflateerde begrip ‘delen’ werden op de Nederlandse televisie al programma’s vertoond waarbij de grenzen tussen het publieke en het privéterrein steeds verder vervaagden. Van het amusement waarbij onnozele deelnemers de camera toelaten in hun huis, hun woonkamer, hun bed en hun bad naar de sensatie van reality-tv il n’y a qu’un pas.
Het vastleggen van reanimerend ambulancepersoneel is gewoon een aflevering van Boer zoekt vrouw.