Over een dag of wat gaat Nederland naar de stembus om het laagste (maar niet het minste) echelon bestuurders te kiezen.
Deze keer worden de gemeenteraadsverkiezingen gecombineerd met een referendum over de vraag of wij het goed vinden dat de bevoegdheid van de instanties die over onze veiligheid waken, worden uitgebreid. Het vergaren van nog meer Big Data en zo.
Nu ben ik een voorstander van de parlementaire democratie en vanuit die achtergrond heb ik niet veel met referenda. Ik vind het referendum dat wij verkiezingen noemen voldoende. En de schamele proefnemingen met eerdere volksraadplegingen hebben mij niet kunnen overtuigen van het nut – het woord schamele duidt dat al aan.
Een en ander roept het dilemma op dat verbonden is aan het blote feit dat er tóch een referendum wordt gehouden en wel het blote feit dat ons in dat referendum een probleem wordt voorgelegd. Met het boycotten van het kroonjuweel van D66 boycot je ook (de discussie over) het probleem. Bij het vorige referendum in 2016 over het Handelsverdrag tussen de Europese Unie en Oekraïne lag het – in ieder geval voor mijzelf – wat eenvoudiger. Ik schreef toen:
“De vraag deugt niet en de initiatiefnemer deugt ook niet. Het referendum is pas geldig bij een opkomst van 30%. Aan het bereiken van die limiet ga ik niet meewerken. Ik ken de discussie over ja-stemmers die door te gaan stemmen de opkomst boven de limiet tillen en aldus de nee-stemmers mogelijk in het zadel helpen. Maar het is heel eenvoudig. Als alle ja-stemmers zich niet door die catch 22-discussie laten chanteren en gewoon thuis blijven, is er geen probleem. Thuis blijven = ja zeggen .” (BLOG 160222 Volksraadpleging en zo).
Dit keer deugen vraag en initiatiefnemers wat mij betreft wel. Daarom zal ik deze keer wel opkomen. En omdat ik zowel een ja als nee kan billijken, zal ik een ongeldige stem uitbrengen.
Misschien doe ik dat wel via een verwijzing naar een zorgwekkende zaak betreffende onze nationale veiligheid. Op de eerste maandag van de maand gaan overal in ons land testgewijs sirenes af. Dat een lokale sirene het niet doet, soit. Daar is die test voor. Dat dat in grote delen van het land het geval was, is zorgelijk. Welke idioot heeft bedacht zo’n systeem kwetsbaar te maken door het te centraliseren? En inmiddels weten we dat het nóg gekker is. Onze centrale stroomvoorziening liet het afweten door een conflict tussen Serviê en Kosovo.
Misschien moeten de autoriteiten die zich druk maken over de uitbreiding van hun bevoegdheden dit probleempje eerst maar eens oplossen.