Carin Gaemers, de vrouw die samen met Hugo Borst het manifest Scherp op ouderzorg schreef werd vorige week weer geïnterviewd. Zij toonde zich bezorgd over het effect van het manifest.
Haar vrees is dat die oproep wordt begrepen als een oproep om bestaande systemen te verbeteren in plaats van als een uitnodiging om zich af te vragen of het systeem überhaupt wel deugt.
Haar vrees wordt treffend geïllustreerd in het NRC- IKJE van 8 december jl. Een man vindt het straatnaambordje van de Dukdalfweg op de grond. Hij belt met een vriendelijke mevrouw van de gemeente.
– Om wat voor bordje gaat het?
– Het straatnaambordje van de Dukdalfweg.
– In welke straat is het?
– De Dukdalfweg.
– Welk huisnummer?
– Geen huisnummer.
– Wat staat er op het bordje?
Zo gaat het dus. De vriendelijke mevrouw is niet in staat om buiten haar formulier te treden en heeft inmiddels waarschijnlijk bedacht hoe dat formulier kan worden verbeterd.
Een paarse krokodil heette dat twaalf jaar geleden.